Κύκλωπες

Πήρα χαρτί και μολύβι.. 
Τον κόσμο μου λέξεις να κάνω, 
να τις απλώσω σε χάρτη μπροστά σου, 
άλλη πορεία να πάρουμε, μαζί... 
Στα σχολικά σου προαύλια βουτώ, 
μέσα στις τρομαγμένες θάλασσες του μυαλού σου.. 
Τα όμορφα λιμάνια που σου υποσχέθηκα, δε φαίνονται.. 
Γέμισαν Κύκλωπες τα νησιά σου, 
σε σκιάζουν οι απελπισμένες τους φωνές.. 
Εκλιπαρούν για προσοχή, 
γκρεμίζουν τα πάντα στο διάβα τους, 
δεν ξέρουν αν φταίμε όλοι ή ο Κανένας.. 
Πως να σε πείσω πως είναι παιδιά.. 
Πως ο κόσμος που κουβαλάνε είναι δικός τους.. 
Πως δεν τους φυτέψαμε μια κόλαση για γη, να ζήσουν... 
Πήρα χαρτί και μολύβι, 
τις λέξεις μου βέλη να κάνω, 
να μας τρυπήσω την καρδιά, 
αγάπη να στάξει να σταθεί..
Ίσως φταίει που η ζωή μας είναι μικρή... 
Αλλιώς δε θα φάνταζαν τόσο μεγάλες οι στιγμές μας!!